Door: Miranda Hendriks
Pfanzertape
Donderdagochtend 15 februari was het zover. 3 man en 4 vrouw sterk in het gehuurde busje op weg naar Oberhof in Thüringen. Helaas geen sneeuwvoorspellingen, maar 16 graden Celsius met wolken en af en toe zon. En vooral in de nacht regen. Dat er geen sneeuw lag, kon de pret niet drukken.
Helaas kregen we onderweg te maken met onze enthousiaste huurbus, die de auto voor ons zo lief vond dat ze elkaar kort aantikten. Polizei erbij (de motoragent kon niet van zijn haar afblijven) en natuurlijk de plaatselijke “roddelpers” (een behoorlijk nieuwsgierige man). We hebben gedurende de afhandeling eens goed het functioneren van de stoplichten bekeken en kwamen tot de conclusie dat het een wonderbaarlijk kruispunt was. Nadat alles ingevuld en geregeld was, hebben we de huurbus aan elkaar geplakt met “Pfanzertape”. En off we go.
Rond de klok van zes in de avond, kwamen we aan in het Berghotel. Net voor het hotel lagen op een kale vlakte allemaal boomstammen. Ergens hebben ze flink wat bomen te grazen genomen en helaas was het de berg/heuvel, iets voor het hotel, die van zijn natuur is ontdaan. Was het de boomschorskever of hadden de Duitsers brandhout nodig? Wie zal het zeggen. Gedurende het weekend hebben we meerdere plaatsen gezien waar flink gekapt is. Wel geven ze aan met borden dat er actief natuurbeheer gedaan wordt en meer diversiteit aan bomen het doel is. Maar toch geeft het een raar gevoel dat al die bomen weg zijn.
Ronde tafel
Natuurlijk was het eten zoals altijd weer geweldig, zowel bij het ontbijt als avondeten; dit keer zaten we weer aan de ronde tafel. Wij hielden leuke en gezellige gesprekken met elkaar. Op de menukaart stonden mooie spreuken die stof tot nadenken gaven.
De ober was alleraardigst en wist al gauw wat ieders wens was en probeerde natuurlijk de hele avond iedereen van drinken te voorzien.
Een persoon kon niet zonder hagelslag bij het ontbijt. Was de hagelslag op het toetje bij het avondeten het restant van wat op bord lag bij het ontbijt?
Tijdens het eten rees ook de vraag of je nu bij het buffet achteraan aan moest sluiten of bij een bak kon opscheppen waar geen mensen bij stonden? We kwamen tot de conclusie dat je min of meer kon voorkruipen, want anders moest je toch wel heel lang wachten tot die ene Duitse alle bakken had gehad.
Sneeuwhal
We hebben een aantal leuke activiteiten gedaan. Omdat er geen sneeuw lag, reden we naar Oberhof om te langlaufen in de hal. Twee personen kozen ervoor om de skateski’s uit te proberen, de overige voor de klassieke langlaufski’s. We hebben ons een uurtje uitgeleefd op de sneeuwbaan. Het was gelukkig niet al te druk. De skatestijl was best pittig om te doen; was het gebrek aan conditie of techniek? We hebben echt respect gekregen voor de biatleten die tegen de hellingen op stoempen alsof het lijkt dat het zo gemakkelijk is. Bij ons ging het niet zo gemakkelijk. Hierbij stond het gezicht van een van ons op onweer, tenminste volgens de medelanglaufers. Maar laten we het houden op: een ‘boze’ blik van de inspanning. Na het bedwingen van de helling kwam de lach en het enthousiasme weer tevoorschijn.
We hebben ieder lekker ons plan in de sneeuw getrokken en iedereen kwam weer voldaan van de baan.
Natuurlijk kon een bezoekje aan het biatlonstadion niet uitblijven. Wat valt het aanzicht toch tegen als er geen sneeuw ligt. Het leek wel een ‘baustelle’. Overal stellages, omgekapte bomen, oranje vangnetten etc. En op televisie ziet het er allemaal heel anders uit. En wat ligt er iets verderop het traject ……SNEEUW. Natuurlijk even eroverheen lopen. Het was in ieder geval meer dan die 1 vierkante meter sneeuw op de top van de Schneekopf.
Ontspanning
Na het langlaufen, in het winkelgebied van Oberhof geluncht en wat rondgelopen. Daarna weer op naar het hotel om te ontspannen: even gezellig wat drinken, wandelen, vogels spotten (maar die lieten zich niet zien en horen), sauna, eten, biatlon kijken, ontspannen op bed, kletsen en spelletjes. De jarige job trakteerde ons op een lekker stukje taart.
Schneekopf en Talsperre
In de avond werd het plan van de volgende dag besproken. De behoefte wat betreft wandelafstanden en aanwezigheid horeca waren wat divers. Dit resulteerden in verschillende wandelgroepjes. Een klein groepje maakte een luchpakketje (bij gebrek aan horeca) en had het oog laten vallen op het grote stuwmeer (Ohra Talsperre) niet ver van het hotel. Het stuwmeer is het grote drinkwaterbassin van de omgeving. Het is een mooie wandel- en fietsomgeving. Als er sneeuw ligt, wordt het pad omgetoverd tot langlauftraject. De heenweg zijn we met de bus gedropt bij het begin, maar via een helling van 17% (volgens het horloge) naar het hotel teruggelopen. Uiteindelijk wat de wandeling iets van 17,5 km met ongeveer 650 hoogtemeters. De conclusie was dat het traject van tevoren langer was ingeschat dan dat het werkelijk was en dat de heenweg ook gemakkelijk wandelend had gekunt. Ze gaven voor de wandeling rond het meer 4,5 uur aan, maar uiteindelijk hebben we best snel gelopen inclusief pauzes.
Op het moment dat we aan de overkant liepen, waren beide dames die bij het hotel in de buurt zouden wandelen ook bij de Talsperre aangekomen. Zij stuurden ons een bericht dat ze zulke zware gesprekken hadden gehad, dat het hutje ervan ondersteboven was gevallen.
Een iets grotere groep wilde graag wat minder ver wandelen, maar wel met een terrasje onderweg. Ze gingen iets voorbij Oberhof naar de Schneekopf. Deze berg ligt 978m boven zeeniveau, dus hier lag een beetje sneeuw. Het uitzicht was helaas niet denderend door het bewolkte weer. Wel zijn er onderweg een aantal leuke vogeltjes gespot, zoals de notenkraker en een groep kruisbekken. Uiteindelijk had de groep rond de 13-14 km gewandeld.
Ochtendstond is goud in de mond
Op zondagochtend was het weer tijd om naar huis te gaan. De mooie bergachtige omgeving weer achterlaten.
Een persoon maakt thuis een keer in week een koud water dip, dus kwam dit keer op het idee om net voor zonsopgang de weg bij het hotel naar boven te gaan hardlopen en deze af te sluiten met een frisse waterdip in de plaatselijke waterpoel. Natuurlijk wel goed kijken of er geen ‘vreemde figuren’ daar rondlopen die rare vragen gaan stellen. Gelukkig lag iedereen nog op een oor. De omgeving was mooi op de vroege ochtend: de mooie opkomst van het zonnetje, de vogels die fluiten, frisse lucht en 3 mooie herten die overstaken. Het was ervaren, genieten en terugkijken op een mooi, actief en gezellig weekend.